ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Νομίζω πως είμαστε κι εμείς χρήσιμοι που δουλεύουμε έξω από το μαντρί.  

Μέσα από την μικρή μου ζωή πιστεύω ότι απέκτησα μια προσωπική άποψη πως να συνδυάζω τον ΄΄ενθουσιασμό΄΄ με τον ΄΄ρεαλισμό΄΄, πάντα βέβαια κατά περίπτωση. Στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτού του συνδυασμού συνηθίζουμε να  διαχειριζόμαστε την έκπληξη ή την χαρά με αυτό που συνήθως λέμε  ΄΄ ναι μεν, αλλά… ΄΄.

Να σας δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα. Είμαι με το ποδήλατο μου σε ένα παραδεισένιο τόπο και κοιτάζω την κορυφή ενός βουνού. Με πλησιάζει ένας ντόπιος και μου λέει – από 
εκεί πάνω μπορείς να δεις όλο τον παράδεισο αυτό, είναι ένα υπερθέαμα φίλε μου. Τον ρωτάω αν μπορείς να πας με αυτοκίνητο και με απαντάει πως μόνο με τα πόδια αλλά και με ποδήλατο ή με ένα άλογο. Για να πας με άλογο θέλεις 2 μέρες και για να γυρίσεις άλλες τόσες. Μπορείς να νοικιάσεις άλογο. Το κόστος ενοικίασης του αλόγου είναι απαγορευτικό για μένα. Είναι όμως μεγάλη ευκαιρία και μοναδική να πάω τώρα, γιατί σε μερικές μέρες ο καιρός χαλάει και δεν θα μπορώ. Πρέπει να πάρω μια γρήγορη ρεαλιστική απόφαση. Λέω μέσα μου πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω να φτάσω εκεί γιατί είναι μια μοναδική εμπειρία.

Προσέξτε, έμαθα να λέω ΄΄ θα προσπαθήσω ΄΄.  Ουσιαστικά έμαθα να μη φοβάμαι να ΄΄τολμώ ΄΄. Μέσα στην λογική λοιπόν του ρεαλισμού όταν επεξεργάζομαι τον ενθουσιασμό μου, αρχικά βάζω την λέξει ΄΄ αξίζει να το τολμήσω ΄΄ όχι το ΄΄ ναι μεν, αλλά …΄΄ . Αυτό σημαίνει ότι ξέρω πως υπάρχουν εμπόδια και στην πορεία μου για την κορυφή και ξέρω πως πρέπει να παλέψω για να τα ξεπεράσω. Ο τελικός στόχος έχει μια μεγάλη κοπιαστική διαδρομή με πολλές εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Μια ακόμη περιπέτεια και εμπειρία με εναλλαγές συναισθημάτων. Ο δούρειος ίππος του ενθουσιασμού μου λοιπόν που κάθε φορά ξεγελώντας τρυπώνει μέσα στο κάστρο του ρεαλισμού, είναι το κυρίαρχο αίσθημα της ΄΄τόλμης΄΄ που από μικρός είχα.  Πραγματικά με την τακτική μου αυτή δεν κέρδισα σε χρήματα, αλλά όλες οι εμπειρίες που είχα μέχρι σήμερα είναι προφανές πως όσα χρήματα και να ξόδευα δεν θα έφταναν για να τις ζήσω. Αυτό σημαίνει ότι η ΄΄ τόλμη ΄΄ είναι ένας ανεκτίμητος άυλος θησαυρός που πρέπει όμως να μάθεις να διαχειρίζεσαι. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι εμπειρίες ενδιαφέρουν όσους τους αρέσει να γνωρίζουν ανθρώπους, να βλέπουν διαφορετικές εικόνες, να βιώνουν όλες τις καταστάσεις που περνάει ένας περιηγητής που ερευνά και καταγράφει. Διευκρινίζω όχι σαν τουρίστας. Αυτό τον διαχωρισμό τον κάνω γιατί απλά εγώ στα δικά μου ταξίδια δεν υπήρξα ποτέ τουρίστας. Διακοπές έκανα με τους φίλους μου και ήταν μια κατάσταση ψυχαγωγίας με διαφορετικές όμορφες αναμνήσεις.

Μέσα λοιπόν από την μικρή μου ζωή πιστεύω ότι απέκτησα μια προσωπική άποψη πως καλός είναι ο ΄΄ ακαδημαϊκός ρεαλισμός ΄΄, όλα δηλαδή σε κουτάκια με υπολογισμούς, αριθμούς κ.λ.π. αλλά δίχως την ΄΄τόλμη΄΄ και τον αυθορμητισμό, είναι σαν φαγητό δίχως γεύση. Πέρα από αυτό, είναι κάποια άυλα συναισθήματα που δεν αγοράζονται με όλα τα χρήματα του κόσμου. Για μένα πλούσιος είναι ο ευτυχισμένος. Ένα βασικό συστατικό της ευτυχίας είναι όταν μάθεις να μην επηρεάζεσαι από ότι σου περνάει η μόδα. Κοιτάζω το κινητό μου γράφοντας ένα μήνυμα και δίπλα μου περνάει ο άνθρωπος που ονειρευόμουν χρόνια. Τον έχασα. Η μόδα με έκανε εκείνη την ώρα για ένα σαχλό μήνυμα να χάσω κάτι πολύτιμο. Κοιτάζω το βουνό εντυπωσιασμένος και χάνω την απογείωση ενός κορμοράνου, κάτι που σπάνια πάλι θα δω. Το βουνό δεν θα φύγει, ο κορμοράνος έφυγε. Επανέρχομαι στο αρχικό μου παράδειγμα με την κορυφή του βουνού που θα δω όλο τον παράδεισο να είναι στα πόδια μου. Για μένα αυτό που έχει σημαντική αξία είναι όλα αυτά που θα δω και θα ζήσω στην διαδρομή μέχρι την κορυφή. Αυτή η προστιθεμένη αξία είναι τελικά το βασικό συστατικό για να θέλω να βιώσω μια ακόμη εμπειρία. Η κορυφή είναι η μέση της διαδρομής μου που θα μου χαρίσει μια όμορφη στιγμή μιας υπέροχης θέας. Αυτό που δεν ξεχνώ είναι ότι επιστρέφοντας μπορεί να δω κάτι πολύ πιο εντυπωσιακό και ίσως κάτι πολύ πιο χρήσιμο. Τα κίνητρα λοιπόν για να πάω τριπλασιάστηκαν. Αν έμενα στο ΄΄ ναι μεν αλλά… ΄΄ απλά θα καθυστερούσα και τελικά ΄΄ οργανωμένα και ακαδημαϊκά ρεαλιστικά ΄΄ με πρόγραμμα και όλα τα σχετικά, θα πήγαινα ίσως του χρόνου, αν βέβαια θα υπάρχω σ΄ αυτό τον κόσμο μέχρι την επόμενη χρονιά. Σίγουρα ο καθένας από εμάς έχει το ελεύθερο να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό για το πως θα φτάσει στην κορυφή, πως θα οργανώσει την διαδρομή, πως θα τα αξιοποιήσει όλα αυτά κ.α. Για μένα αυτός ανήκει σε μια οργανωμένη ομάδα τουριστών που το πρόγραμμα του το έχει βγάλει κάποιος άλλος και πρέπει να ακολουθήσει κατά γράμμα. Η διαφορά μας είναι πως εμένα είναι η δουλειά μου και πρέπει πάντα να είμαι σε ετοιμότητα για κάθε περίπτωση. Καλός ο ρεαλισμός και ο ενθουσιασμός, ή τέλια οργάνωση, οι υποθέσεις, οι πιθανότητες και γενικά ο διάλογος, αλλά για μένα όταν υπάρχει θέμα η οργάνωση μου είναι μια αυτοματοποιημένη κατάσταση με γρήγορους και αποτελεσματικούς σχεδιασμούς για να καταγράψω και να συλλέξω δεδομένα. Έτσι επιβιώνω χρόνια ομολογώ ευτυχισμένος. Άλλες φορές δύσκολα και άλλες με ανέσεις και δίχως δυσκολίες, βέβαια πάντα έξω από την μόδα και τα ΄΄πρέπει΄΄. Νομίζω πως είμαστε κι εμείς χρήσιμοι που δουλεύουμε έξω από το μαντρί.