ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ( ΡΑΔΙΟΜΑΡΑΘΩΝΙΟΙ ) ΜΕ «ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ» ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ  

 ( ΡΑΔΙΟΜΑΡΑΘΩΝΙΟΙ ) ΜΕ «ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ» ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 Άλλη μια μεγάλη ενημερωτική εκστρατεία του Ποδηλάτη του Κόσμου τελείωσε, αυτή την φορά σε συνεργασία με τα Ανοιχτά Φεστιβάλ « Ελλάδα Παντού ».

Αυτού του είδους οι ενημερωτικές εκστρατείες είναι που έχουν για μένα μεγάλο ενδιαφέρον. 

Ο λόγος είναι ότι με αυτές τις δράσεις κάνεις μια καλή βιωματική έρευνα, διασταυρώνοντας πληροφορίες. Με τον τρόπο αυτό μπορείς να δεις που υπάρχει μέσα σε αυτές τις διάσπαρτες πληροφορίες η αλήθεια και το ψέμα. Από την άλλη πιστεύω πως αυτοί που συμμετέχουν, όταν είναι άνθρωποι με ανοιχτά μυαλά και ενδιαφέρονται πραγματικά για τον στόχο της εκστρατείας, έχουν και τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν αυτού του είδους τις δράσεις ώστε να ωφεληθεί η δομή που εκπροσωπούν. Για παράδειγμα ο Σύλλογος Κύκλου Φιλίας «Ελληνικόν» που εδρεύει στο Αμβούργο, είδαμε με πόσο έξυπνο τρόπο τα μέλη του διαχειρίστηκαν το γεγονός ότι, ένας δημοσιογράφος ξεκινάει εθελοντικά με ένα ποδήλατο φορτωμένο με τα είδη διαβίωσής του και ένα ραδιοφωνικό στούντιο, προκειμένου να κάνει μια έρευνα στην Γερμανία για τα νέα δεδομένα των μεταναστών, αλλά και να υπενθυμίσει με την πράξη αυτή, τις αξίες της αλληλεγγύης των πολιτών και αν θέλετε με τον τρόπο του να προβάλει και την Ελλάδα και τα Ελληνικά προϊόντα. Είναι λογικό ένας πραγματικός επαγγελματίας δημοσιογράφος ή ένα σοβαρό μέσο ενημέρωσης, να τιμήσει τον συνάδερφό του και να τον καλέσει σε κάποια εκπομπή του, προκειμένου να μάθει για τους στόχους αυτής της προσπάθειας. Αξιοποιείς λοιπόν το γεγονός και έτσι μπορείς να μιλήσεις με μεγάλης εμβέλειας μέσα ενημέρωσης, ώστε να σε φιλοξενήσουν σε κάποια εκπομπή τους και να κερδίσεις λίγη ώρα προβολής για να περάσεις τα μηνύματά σου.

Τα μέλη του Συλλόγου Κύκλου Φιλίας «Ελληνικόν» λοιπόν το έπραξαν και μάλιστα δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, αλλά επιπλέον νοίκιασαν και μια αίθουσα μέσα σε ένα από τα πιο ιστορικά και όμορφα κτήρια της πόλης που φιλοξενεί το Εμπορικό Επιμελητήριο του Αμβούργου, το οποίο είναι δίπλα στην Βουλή του χανσεατικού ομοσπονδιακού κρατιδίου της Γερμανίας, ωστέ εκεί να γίνει ο τετραήμερος ραδιομαραθώνιος και μια σειρά εκδηλώσεων. 

Τι κατάφεραν με αυτές τις δύο κινήσεις; Να είναι καλεσμένοι σε δύο κρατικά κανάλια και να μπορέσουν έτσι να περάσουν για ακόμη μια φορά τα μηνύματά αλληλεγγύης που πρεσβεύουν. Με την ενοικίαση της αίθουσας στο Εμπορικό Επιμελητήριο (Handelskammer Hamburg ), μέσα από την καρδιά της ελίτ του επιχειρηματικού κόσμου της Γερμανίας, να μπορέσουν να ενημερώσουν με ομιλίες λεπτομερώς, για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα και με τις εκδηλώσεις να υπενθυμίσουν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει προσφέρει τα μέγιστα στον παγκόσμιο πολιτισμό και αξίζει τον σεβασμό όλων. Με δύο λοιπόν κινήσεις αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο την παραμονή του δημοσιογράφου ποδηλάτη και βέβαια την συγκεκριμένη δράση  Ανοιχτών Φεστιβάλ «Ελλάδα Παντού» με τους ραδιομαραθώνιους. Να υπενθυμίσω πως ο Σύλλογος Κύκλου Φιλίας «Ελληνικόν», είναι μια δομή από Έλληνες και φιλέλληνες την οποία στηρίζω με όλη μου την δύναμη, γιατί προσφέρουν σπουδαίο κοινωνικό έργο, ενισχύοντας το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού στην Αθήνα στέλνοντας φάρμακα, ιατρικά μηχανήματα κ.α.  Έτσι ξεκινάει η εκστρατεία αυτή με ενημερωτικές και πολύ δυναμικές ομιλίες. Για τα κοινωνικά θέματα ξεκινούν οι ομιλίες με τον Ηλία Τσολακίδη, εμπνευστή του κινήματος της πατάτας, που κάνει μια ολοκληρωμένη παρουσίαση για την κατάσταση στην Ελλάδα και αναφέρεται βέβαια και στην θαυμαστή αυτο οργάνωση των πολιτών, με Κοινωνικά Ιατρεία, Φαρμακεία και Παντοπωλεία στην δύσκολη αυτή εποχή. Άλλη μια πολύ σπουδαία ενημέρωση γίνεται από τον Θανάση Μπαγκατζούνη ( διδάκτωρ της ιατρικής του Πανεπιστημίου Erlangen-Nürnberg της Γερμανίας με εξειδίκευση στην Ακτινοθεραπευτική-Ογκολογία ) με θέμα  ΄΄ο επιθανάτιος ρόγχος΄΄ της Δημόσιας Υγείας στην Ελλάδα, κάνοντας μάλιστα προτάσεις για την αναστροφή αυτής της πορείας. Ο γιατρός Γιώργος Βήχας από το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού στην Αθήνα μας ενημερώνει για την κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα σε σχέση με την ανάγκη φαρμάκων κ.λ.π. Παράλληλα μας ενημερώνει για το έργο των κοινωνικών αυτών δομών και γιατί υπάρχουν ακόμη. Επίσης στο ραδιομαραθώνιο γίνονται συνδέσεις με Βρυξέλλες, Ελλάδα κ.α. Σε αυτό το διάστημα το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο ξεκινάει να μαζεύει υπογραφές για να στηρίξει την ακτιβίστρια Γερμανίδα Sarah Luzia Hassel-Reusing (ψυχολόγο ) από το Βούπερταλ, που έχει καταθέσει μήνυση στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης κατά αγνώστων με την υποψία του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, εξαιτίας της συστηματικής και ευρείας κλίμακας βλάβης στην υγεία του Ελληνικού πληθυσμού από πρόθεση. Στην διάρκεια των ομιλιών και του μαραθωνίου μιλάει και ο νέος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Αμβούργο Γιώργος Αρναούτης, συμβάλλοντας στην ενημέρωσή μας για τον σημαντικό ρόλο των προξενείων. 

Ο διάλογος στους ραδιομαραθώνιους έχει ανοίξει και σε αυτόν μετέχουν και πολίτες της Γερμανίας και έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί έτσι μπορούμε να μπούμε σε κλίμα κατανόησης και αλληλεγγύης.

Από την αρχή καταλαβαίνω πως τα θέματα που θα ανοίξουν είναι πολλά και σημαντικά και ίσως θα χρειαστεί να βάλω κάποιες προτεραιότητες. Στα ανθρωπιστικά θέματα βλέπω πως υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που κάνουν μεγάλο αγώνα και πρέπει να είμαι δίπλα τους αλλά όπως καταλαβαίνω όλα έχουν την ξεχωριστή τους αξία. Όπως θα δούμε και παρακάτω ο κίνδυνος να κλείσουν Κοινότητες και Σύλλογοι Ελληνικοί είναι πλέον ένα γεγονός. Επαναλαμβάνω, όλα έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.

Η παραμονή μου στο Αμβούργο κοπιαστική αλλά και πολύ ευχάριστη. Έτσι άφησα πίσω τους καλούς μου φίλους και πήγα στο Λίμπεκ για να συναντήσω κι εκεί Έλληνες και φιλέλληνες. Σε αυτή  την μεσαιωνική πόλη της Γερμανίας που έχει το μεγαλύτερο λιμάνι της Βαλτικής, είχα την χαρά να βρεθώ και με τον Μάριο Ανδρικόπουλο που έχει εκεί ξενοδοχείο, εστιατόριο και ένα μπαράκι. Στο Λίμπεκ πήρα μια πρώτη εικόνα πως λειτουργούν οι Έλληνες επιχειρηματικά, όταν έχουν αυτού του είδους των επιχειρήσεων αλλά και όταν είναι εργαζόμενοι. Είχα όμως την τύχη να γνωριστώ και με τον Dieter Schlicht έναν Γερμανό λάτρη του Ελληνικού πολιτισμού. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο Γερμανός φίλος, γιατί διέθεσε πολύ χρόνο για να μου δείξει τον τόπο του και να με ενημερώσει για την ιστορία της αγαπημένης του πόλης. Ένας ανήσυχος άνθρωπος που αναζητάει συνεχώς τρόπους ανάπτυξης φιλίας μεταξύ των Ελλήνων και Γερμανών μέσα από τον πολιτισμό. Πραγματικά δεν έχω λόγια να τον ευχαριστήσω για όλα. Η φιλοξενία του Μάριου Ανδριακόπουλου και η γνωριμία μου με τον Dieter Schlicht στο Λίμπεκ μου έβαλε από νωρίς σε σκέψεις για να συνεχίσω στην Γερμανία και με άλλες δράσεις στο άμεσο μέλλον.  

 

Ο επόμενος ραδιομαραθώνιος ήταν στο Ντύσσελντολφ. Εκεί τους πρώτους που γνώρισα ήταν ο Γιώργος Ρούγας ( Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στο Ντυσσελντολφ ) και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος Γρηγόρης Δελαβέκουρας. Αυτοί οι δύο συμπατριώτες μου έκαναν να νιώσω σαν να είμαι στο σπίτι μου, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι στο σύγχρονο και πολύ φιλόξενο Γενικό Προξενείο. Παράλληλα βρέθηκα άμεσα και με τον συνάδερφό μου Στέφανο Γεωργακόπουλο που εργάζεται στο κρατικό κανάλι Deutsche Welle. Περιττό να πω ότι με άλλη μια σημαντική επικοινωνιακή κίνηση, δίνοντας συνολικά τρις συνεντεύξεις στο DW, ο Γενικός πρόξενος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας, κι εγώ ως Ποδηλάτης του Κόσμου, μπορέσαμε και διαδώσαμε για άλλη μια φορά μηνύματα αλληλεγγύης αλλά και μηνύματα προβολής της Ελλάδος. 

Ο ραδιομαραθώνιος στο Ντύσσελντολφ έγινε μέσα από το Γενικό Προξενείο και στα μικρόφωνα μας μίλησαν, ο Ιάκωβος Κολλάρος (Γραφείο Οικονομικών και εμπορικών υποθέσεων ) που μας έδωσε σημαντικές πληροφορίες για τις εξαγωγές κ.α. μίλησαν επίσης νεομετανάστες και μας τίμησε ο μύθος των αποδήμων Ελλήνων Ποντίων Γιώργος Σαρνάζης. Στο Ντύσσελντολφ ουσιαστικά έγινε μια σπουδαία αρχή για να μάθουμε ότι συμβαίνει τώρα με το μεγάλο θέμα της νεομετανάστευσης, με τους συλλόγους και τις Κοινότητες, με τα νέα δεδομένα σε σχέση με προγράμματα που τρέχουν για την νεολαία και τον εθελοντισμό ( π.χ. η συνομιλία μου με την Βίκυ Δούκα ). Επίσης είχα την ευκαιρία να γνωριστώ και τον Μένανδρο Μιχαηλίδη από το Ράδιο GR4U που έχει μεγάλη ιστορία στα Ελληνόφωνα ραδιόφωνα της Γερμανίας.  Άρχισε έτσι να ανοίγει αυτό το μεγάλο βιβλίο μιας άλλης Ελλάδας που καλό είναι να την γνωρίζουμε όλοι μας. Γιατί είναι χρήσιμο να την γνωρίζουμε; Γιατί είναι η εικόνα μας στο εξωτερικό και ο κάθε ένας Έλληνας που ζει στην Γερμανία ή όπου αλλού, ουσιαστικά είναι ένας πρεσβευτής της πατρίδας μας. Σκεφτείτε πως αν σε μια κωμόπολη στην Γερμανία έχουμε 10 Έλληνες που είναι διχασμένοι, λόγο κομματικών αντιπαραθέσεων π.χ.  και δύο από αυτούς έχουν και κακή φήμη ως επιχειρηματίες, μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά μια ολόκληρη πόλη και να έχουμε μια αρνητική προβολή της χώρας μας. Αυτό κοστίζει στον τουρισμό, στην προώθηση προϊόντων κ.α.  Τίποτα δεν είναι λοιπόν τυχαίο στην αλυσίδα της επιχειρηματικότητας που επηρεάζει την οικονομία μιας χώρας, αλλά και την ποιότητα της ζωής των πολιτών της. Ειδικά για την χώρα μας που έχει τόσα εκατομμύρια μετανάστες, είναι λογικό να δίνετε ιδιαίτερη προσοχή στον απόδημο Ελληνισμό.  Από το κοινοβούλιο, μέχρι και τον κάθε σύλλογο και Κοινότητα στο εξωτερικό, που είναι ένας πυρήνας συνάντησης και υπενθύμισης σε όλους, πως καλά είναι να διατηρούμε ως Έλληνες την αξιοπρέπειά μας και πως ο κάθε ένας από εμάς, είναι ένας πρεσβευτής μια ιστορικής χώρας, αυτής της χώρας που όσο κι αν ακούγεται παρωχημένο, ήμαστε η πιο σημαντική πηγή του παγκόσμιου πολιτισμού και βέβαια απόγονοί των μεγαλύτερων στοχαστών, επιστημόνων και καλλιτεχνών της ιστορίας της ανθρωπότητας. Αυτή η κληρονομιά αδέρφια είναι αξιοποιήσιμη και όποιος είναι Έλληνας και θέλει να λέει πως οι ρίζες του είναι από αυτή την χώρα, καλά θα κάνει να την υπερασπίζεται όπως είπα τουλάχιστον με μια αξιοπρεπή στάση ζωής. 

Στην Φραγκφούρτη λοιπόν πήγα με διάθεση να μιλήσουμε στον ραδιομαραθώνιο για την παιδεία και τα οφέλη που έχουν τα παιδιά των αποδήμων μας όταν κατέχουν αυτή την τόσο σπουδαία γλώσσα όπως είναι η Ελληνική. Στην Φραγκφούρτη όμως βρέθηκα μπροστά σε μια πραγματικότητα που με έκανε να δακρύσω, γιατί εκεί συνάντησα τον πόνο των Ελλήνων νεομεταναστών, λόγο βέβαια της φυγής τους από την χώρα μας, με αφορμή την οικονομική κρίση που τους κτύπησε. Στην Φρανκφούρτη με βοήθησε πολύ ο Νίκος ο καφετζής της Ελληνικής Κοινότητας. Ένας αξιόλογος συμπατριώτης από την άνω πόλη Θεσσαλονίκης που με έφερε σε επαφή με Έλληνες που έζησαν αβοήθητοι στα παγκάκια για πολλούς μήνες μέσα στο κρύο, αλλά και νεομετανάστες που βιώνουν το δράμα του χωρισμού από την οικογένειά τους και τα παιδιά τους εν έτη 2014.

Ο δύσκολος ραδιομαραθώνιος της Φραγκφούρτης ήταν μια δοκιμασία πρόκληση, γιατί άρχιζα να βγάζω τα πρώτα συμπεράσματα. Είδα τον βολεμένο και κακέκτυπο της Ελληνικής αξιοπρέπειας, με μια συμπεριφορά αδιάφορη για τον συνάνθρωπο και συμπατριώτη. Είδα τα σύγχρονα δράματα της νεομετανάστευσης, τον μοναχικό αγώνα φτωχών συμπατριωτών μου, που με φιλότιμο παλεύουν να σώσουν τους πλανεμένους και δύστυχους Έλληνες που μένουν στα παγκάκια. Εκεί γνώρισα και τον Αρχέλαο που εργάζεται στο Προξενείο όπου με βοήθησε πολύ, σαν να ήταν ένας παλιός αδερφικός φίλος, να ηρεμίσω από όλα αυτά που έβλεπα και που με είχαν εξοργίσει. Η δύσκολη εμπειρία μου στη Φρανκφούρτη τελείωσε με τον αποχαιρετισμό του Νίκου του καφετζή. Ο Νίκος με αγκάλιασε και μου έδωσε τα γυαλιά του γιατί τα δικά μου είχαν σπάσει. Αυτό το δώρο θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά και το μυαλό μου ότι μου το έδωσε ένας πραγματικός άνθρωπος και θα στέκει στην συλλογή μου ως ένα από τα πιο πολύτιμα ενθύμια. Εκεί είδα και το δράμα κι άλλων πολιτών από άλλες χώρες όπως από την Βουλγαρία κ.λ.π.

Εκεί στην Φρανκφούρτη, στη πόλη που είναι το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο της Γερμανίας αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, καθώς είναι η έδρα του Γερμανικού Χρηματιστηρίου (Deutsche Börse AG), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πολλών τραπεζών, όπως η Ντόιτσε Μπανκ και η Κομέρτσμπανκ, είδα κάτω από τους ουρανοξύστες την φτώχεια και την αδιαφορία από άνθρωπο σε άνθρωπο, τον πλούτο αλλά και την ανθρωπιά από τον φτωχό σε φτωχό.   

Ο επόμενος σταθμός το Λούντβικσμπουρκ. Στην πόλη αυτή ένοιωσα πάλι σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου. Η Μαρία, η Σοφία, η φωτινή, το περιβάλλον μιας Κοινότητας με οικονομικά προβλήματα αλλά που αντέχει. Με πήγαν στο σπίτι μιας υπέροχης Γερμανίδας που η καρδιά της χτυπάει Ελληνικά. Η Μαριάνα μιλάει Ελληνικά όπως και τα παιδιά της η Ιωάννα και η Αραμπέλα, γιατί ο σύζυγός της ήταν Έλληνας. Οι ραδιομαραθώνιοι όσες ώρες και να διαρκούσαν είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Εκεί για πρώτη φορά κράτησαν πέντε συνεχόμενες ημέρες. Εκεί είδα πιο σοβαρά ένα άλλο θέμα. Γιατί άραγε οι νέοι και νέες δεν πάνε στις Κοινότητες;  Η πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας η Μαρία Λουδάρου με πήγε στην Στουτγάρδη και εκεί είδα πόσο πολύ Ελληνισμό έχουμε και πόσο πολύ νεολαία. Η Ελληνική Κοινότητα Στουτγάρδης έχει κλείσει. Τι φταίει άραγε;  Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο, κάθε κουβέντα και ένα νέο θέμα. Στο ραδιομαραθώνιο φτάνει από την Στουτγάρδη με το ποδήλατό του  ο Βασίλης Κιρτζάκης από το Cycle 2 Greece (Stuttgart-Athens) που ποδηλάτησαν με τον φίλο του Νίκο την διαδρομή από Γερμανία Ελλάδα για την αλληλεγγύη και την στήριξη της Ελλάδας στις δύσκολες στιγμές που περνάει.  Από την Στουτγάρδη έρχεται και ο ζωγράφος Μιχάλης Παπαδόπουλος που οργανώνει εκθέσεις με Έλληνες και Γερμανούς καλλιτέχνες. Είναι ταξιδιώτες και η Φωτεινή που έχει το καφενείο στην Κοινότητα μας υπενθυμίζει πως κανένας ταξιδιώτης από εδώ δεν θα φύγει ποτέ νηστικός γιατί πάνω από όλα στις αρχές του Έλληνα είναι η Φιλοξενία. Στο ραδιομαραθώνιο έρχονται δάσκαλοι, γιατρός, ξενοδόχος, από την Ελληνική τοπική ποδοσφαιρική ομάδα και τον σύνδεσμο του ΠΑΟΚ, και άλλοι. Ανοιχτά όλα τα θέματα πλέον με κυρίαρχο αυτό που σχετίζεται με το κλείσιμο των Ελληνικών Κοινοτήτων. 

Στο Λούντβικσμπουρκ ενώ περνάω καλά ανησυχώ για το μέλλον των Ελληνικών Κοινοτήτων και μόνο στην ιδέα ότι η αυτή η Κοινότητα μπορεί να κλείσει η Φετινή δακρύζει. Όλα ρευστά, το βλέπω στα μάτια της Σοφίας και της Μαρίας που ξέρουν καλά από αυτά, η ιστορία του απόδημου Ελληνισμού μπορεί να πάρει τέλος ή να μπει σε μια νέα τροχιά με άλλες μορφές πιο σύγχρονες ίσως, αλλά με ποιους κανόνες;  Ο Διονύσης Γρανάς στο Βερολίνο όταν θα έφτανα εκεί έχει μια απάντηση. Πριν φτάσω στο Βερολίνο έχω ραδιομαραθώνιο στο Μόναχο.

Στο Μόναχο είχα επίσης μια ξεχωριστή εμπειρία. Έφτασα απόγευμα στην εκκλησία των Αγίων Πάντων που με υποδέχτηκε εκεί  ο πατέρας Γεώργιος. Σπουδαίος άνθρωπος όπως σπουδαίος ιερέας και άνθρωπος με μεγάλο έργο είναι και πατέρας Μαλαμούσης. Στο Μόναχο είχε είδη παγώσει και η Κοινότητα εκεί όπως και στην Στουτγάρδη. Είναι η περίοδος που πλησιάζει η 28^η Οκτωβρίου. Έχει γιορτές και τα παιδιά του Γυμνασίου και Λυκείου κάνουν πρόβες στην αίθουσα εκδηλώσεων της εκκλησίας. Πηγαίνω στο Προξενείο όπου θα έστηνα το φορητό μας στούντιο για να κάνουμε τον Ραδιομαραθώνιο. Η μέρα εργάσιμη και οι υπάλληλοι εκεί εξυπηρετούν το κοινό. Φοβάμαι μην ενοχλώ. Με υποδέχονται και μου παρέχουν ότι χρειάζεται λέγοντας μου πως είναι χαρά τους που βρίσκομαι εκεί κοντά τους. Νιώθω καλά και συνεχίζω να περνάω καλώδια και να στήνω το στούντιο. Η πρόξενός μας εκεί μια αξιόλογη και πολύ δραστήρια γυναίκα η κυρία Σοφία Γραμματά κάνει τα πάντα για να νιώθω καλά και συμβάλει οργανωτικά στα μέγιστα, πάντα σε μια περίοδο που έχει πολλές εκδηλώσεις εκεί για την μεγάλη εθνική μας γιορτή, μια γιορτή που για όλους είναι η προτεραιότητα τους αυτό το διάστημα. Ενδεικτικά περνάνε από τον ραδιομαραθώνιο η Χριστίνα Στεφανίδου ( Σύμβουλος Εμπορικών και Οικονομικών Υποθέσεων για την Βαβαρία) η Ιωάννα Παναγιώτου – Μάμαλη ( περιοδικό Drachme ) Βαυαρίας και της Βάδης Βυρτεμβέργης, ο Τάσος Σιδηρόπουλος ( Γ. Γραμματέας της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη ), ο Κώστας Γιαννακάκος πρόεδρος στο Ελληνικό Σπίτι Μονάχου, ο Χαραζίδης Χρήστος ( Πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Μονάχου ) ο Χρήστος Γκουλιαμάνης ( Πρόεδρος του Θρακικού Συλλόγου Μονάχου ), ο Μανώλη Κουγιουμτζή πρόεδρος των Κρητών Μανάχου, από τον χώρο των τεχνών τον Κώστα Παπαδόπουλο, ο Πατέρας Απόστολος Μαλαμούσης και άλλοι πολύ που μιλήσαμε τηλεφωνικά αλλά και εκτός ραδιοφώνου. Ο Ελληνισμός στην Βαυαρία έχει δυναμική και μπορεί να σταθεί όρθιος, αυτό τουλάχιστον αρχίζω και καταλαβαίνω .

Ένα ενδιαφέρον θέμα παραμένει άλυτο μέσα στη σκέψη μου και έχει να κάνει με την νεολαία.  Μπορεί να συσπειρωθούν οι νέοι και να αναλάβουν τις Κοινότητες και τους Συλλόγους ; Είναι αδιάφοροι ; μήπως δεν είναι ενημερωμένοι για την σημαντικότητα των δομών αυτών και τα οφέλη που θα έχουν; Μήπως τους απωθεί κάτι και δεν πάνε; Η εκκλησία τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει σε όλη αυτή την κατάσταση; τα προξενεία και η Πρεσβεία μπορούν να συμβάλουν σε κάποια ζητήματα που αφορά την συσπείρωση των αποδήμων Ελλήνων και πια είναι αυτά; Κάθε φορά προκύπτουν διάφορα ερωτήματα.

Αναλύοντας κάποια από όλα αυτά που τριγυρίζουν στο μυαλό μου, τις ώρες που κάνω βόλτα με το ποδήλατό μου στο μεγάλο πάρκο με τις λίμνες εντάσσω όλα αυτά τα θέματα κάπου εκεί μέσα στις πολλές μορφές της παγκοσμιοποίησης. Αφηρημένος με σταματάει μια όμορφη κοπέλα ασιάτισσα και με παρακαλεί να της βγάλω μια φωτογραφία.  Πίσω από την φωτογραφία κόσμος από διάφορες φιλές. Η παγκοσμιοποίηση φίλε μου σκέφτομαι πατώντας το κουμπί της φωτογραφικής μηχανής. Είσαι τουρίστρια; Την ρωτάω. Ναι. Στην Ελλάδα πήγες ποτέ; Όχι αλλά την επόμενη φορά θέλω εκεί να πάω το έχω όνειρο, είσαι από εκεί. Δεν θυμάμαι πόση ώρα προσπαθούσα να της πω για την Ελλάδα και πόσο περπάτησα μαζί της. Ξεχάστηκα κι εγώ κι αυτή. Η Ελλάδα μου! Η πατρίδα μου! Τι θα απομείνει άραγε από αυτή; Οι Κρητικοί, οι Ηπειρώτες, οι Θρακιώτες θα αντέξουν την πίεση ή θα σκορπίσουν και θα διαλυθούν τα πάντα ακόμη και οι Σύλλογοι; Ο Τάσος Σιδηρόπουλος ( Γ. Γραμματέας της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη ) μου δίνει έναυσμα να σκεφτώ διαφορετικά λίγο λέγοντάς μου πως η συσπείρωση των Ποντίων ξεκινάει από το σπίτι, γιατί το παιδί μαθαίνει από τον γονιό του την ιστορία του και νιώθει αδικημένος που δεν αναγνωρίστηκε ακόμη η γενοκτονία των Ποντίων. Η αδικία μας έχει ενωμένους, μου λέει. 

Στο βερολίνο εκεί στην Ελληνική Κοινότητα ο Νίκος Αθανασιάδης μέλος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων συμφωνεί με Τάσο, την ώρα που στον πάνω όροφο τα νταούλια και η λύρα δίνουν το σύνθημα για χορό. Ο Διονύσης Γρανάς ανήσυχος και προβληματισμένος. Ο Διονύσης είναι ο Ταμίας της Κοινότητας και κάνει στο Βερολίνο συμπληρωματικές σπουδές στην δικηγορία. Εγώ θα μείνω εδώ άλλα δυο χρόνια και θα αγωνιστώ για να μη κλείσει η Κοινότητα, μου λέει. Αλλά Γρηγόρη χρειαζόμαστε στήριξη από όλους και βέβαια από τους νέους. Ξεκάθαρα θα σου το πω, αν όλοι έδιναν τον μήνα από 10 €, τώρα η Κοινότητα θα έκανε ακόμη περισσότερα και δεν θα είχε ανάγκη κανέναν. Μας έκοψαν την χρηματοδότηση για να πάμε σε συμφωνία με το κράτος εδώ, προκειμένου να ακολουθούμε τους δικούς τους κανόνες. Άραγε θα μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα; Εγώ συμπληρώνω, δηλαδή η Ελευθερία της Ελληνικής έκφρασης κοστίζει ένα ενοίκιο και τα έξοδα στο χώρο που εμείς δεν μπορούμε να δίνουμε από 10 € κάθε μήνα; Δηλαδή για να έχουμε την ελευθερία της Ελληνικής μας έκφρασης, χρειάζετε να παρακαλάμε τους νέους και τις νέες να έρχονται στην Κοινότητα και να συνεισφέρουν έστω από δύο ώρες την εβδομάδα ο καθένας, για να κάνουμε ενημερωτικές εκδηλώσεις για την εργασία, τον πολιτισμό και άλλα; Η Ελευθερία της Ελληνικής έκφρασης εξαρτάτε από αυτά που φαίνονται βουνό στον Έλληνα μικρό και μεγάλο; Για να καταλάβω δηλαδή, οι Κοινότητες κλείνουν γιατί δεν μπορούμε να συσπειρωθούμε και να δώσουμε 10 € το μήνα; Και γιατί πρέπει να παρακαλάμε τα παιδιά να έχουν ένα στέκι συνάντησης;  Δηλαδή αν έρθει μια νέα κοπέλα ή ένα αγόρι από Ελλάδα, αντί να πάει σε μια οργανωμένη Ελληνική Κοινότητα να βρει εκεί νέα παιδιά, να γνωριστεί μαζί τους και να τους βοηθήσουν να ενσωματωθούν γρήγορα στην παρέα και στη πόλη, πρέπει να ψάχνει στα μπαράκια ; Αν εγώ σαν επιχείρηση θέλω να βρω δύο νέους για δύο κενές θέσεις εργασίας, πρέπει να βάζω αγγελίες και να ψάχνω από εδώ και από εκεί; Ή θα ήταν καλύτερα να πάω στην Κοινότητα και να βρεθώ με παιδιά να κουβεντιάσω και να συμφωνήσω μαζί τους για την δουλειά; Αν θέλουμε να οργανώσουμε μια ανθρωπιστική καμπάνια, ή μια καμπάνια για τις πολεμικές αποζημιώσεις ή για την επιστροφή των αρχαιοτήτων, θα ενημερώσουμε τους Έλληνες της διασποράς στις μπυραρίες; Και πως θα τους βρίσκουμε; Σε κάθε περίπτωση οι Κοινότητες είναι εργαλείο για όλους μας και αυτού του τύπου τις δομές της προστατεύουμε και τις ενισχύουμε με προτεραιότητα μάλιστα. Ο Διονύσης Γρανάς και η Αλίκη Γκερλιώτη, το κατάλαβαν και το ξέρουν καλά, είναι νέοι και πανέξυπνοι, γνωρίζουν πως αυτές οι δομές όπως είναι οι Κοινότητες, ενισχύουν την αλληλεγγύη και αλληλοϋποστήριξη των Ελλήνων και καλά θα κάνουμε να τις έχουμε σαν ξεχωριστές αξίες. Για μένα οι Κοινότητες είναι καλό να υπάρχουν ως στέκια αλληλεγγύης, ανταλλαγής ιδεών, ως κέντρα πληροφόρησης για θέματα που αφορούν τους απόδημους και ίσως και για άλλα πολλά που τα γνωρίζουν καλύτερα από μένα όσοι ασχολήθηκαν με αυτές τις δομές. Όσο για την νεομετανάστευση αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει η πολιτεία να πάρει τα μέτρα της και αν μπορούμε κι εμείς οι ίδιοι να διαδώσουμε πως τα πράγματα έξω δεν είναι εύκολα και θέλει μεγάλη προσοχή και έρευνα, πριν πάρει κανείς την όποια απόφαση φυγής, θα είναι μια πράξη ουσίας. Καλά είναι να συμβουλευτούν και αυτή την ιστοσελίδα http://www.gr-netzwerk.de/el/ 

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούν να σηκώνουν όλο αυτό το βάρος οι σύλλογοι, οι Κοινότητες, τα προξενεία και οι Πρεσβείες την τελευταία στιγμή και ειδικότερα τώρα που έχουν προβλήματα. Είναι πολύ δύσκολο όταν ο νεομετανάστης δεν έχει πλέον χρήματα για να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα ή ξαφνικά εμφανίζεται να ζητάει άμεση βοήθεια οι Κοινότητες και οι Σύλλογοι ακόμα και η εκκλησία να παρεμβαίνουν και να λύνουν τόσο δύσκολα ζητήματα. Τα Προξενεία μας είναι απαραίτητο να ενισχυθούν με προσωπικό και εθελοντές ειδικά στα θέματα εμπορίου και βέβαια στον τομέα του τουρισμού. Όσο για τους αδιάφορους και τους διεφθαρμένους που κάνουν μόνο κακό, αυτοί θα υπάρχουν πάντα και καλά είναι να τους απωθούμε με τον τρόπο μας. Τέλος θα ήταν πολύ καλό αν προτιμάμε όλοι οι Έλληνες στο εξωτερικό τα Ελληνικά προϊόντα και αν δεν είναι κάτι καλό να επικοινωνούμε με την εταιρία και να κάνουμε παράπονα. Να προτιμάμε τα Ελληνικά μαγαζιά και αν κάτι δεν μας αρέσει να μη ντρεπόμαστε να το κουβεντιάζουμε με τον καταστηματάρχη σαν δυο καλοί φίλοι. Όσο για την εκκλησία, καλά είναι να μη διστάζουμε να μιλάμε με τους ιερείς και να τους λέμε τις ενστάσεις μας. Όλα μπορούν να συνεχίσουν με ορισμένες αλλαγές σε παρωχημένες νοοτροπίες ή σε συνήθειες που απλά μας κάνουν κακό.

Οι ραδιομαραθώνιοι έκλεισαν από εκεί που άρχισαν στο Αμβούργο και αυτή την φορά στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος. Η αλήθεια τελικά είναι ότι δεν πάμε καθόλου καλά και στον απόδημο Ελληνισμό και αν δεν γίνει κάτι άμεσα για να στηριχθούν οι Ελληνικοί Σύλλογοι και οι Κοινότητες θα κλείσουν, με τις όποιες συνέπιες που ο καθένας από εμάς μπορεί να αξιολογήσει. Πολλές φορές ξεχνιόμαστε στην καθημερινότητά μας, όταν μαθαίνουμε πως πρέπει να συμβάλουμε κι εμείς κάπου για το κοινωνικό όφελος που είναι και προσωπικό. Πολλοί από εμάς λέμε, που να πάω τώρα και να ρωτάω σε γραφεία και σε κείνους τους τύπους ή τις κυρίες για το τι πρέπει να κάνω και όλα αυτά τα διαδικαστικά; Και τελικά πάλι κάποιοι άλλοι θα έρθουν και θα ωφεληθούν. Αυτό ότι θα έρθουν κάποιοι άλλοι και θα ωφεληθούν από τον κόπο τον δικό μου και των υπολοίπων λειτουργεί ανασταλτικά. Το ακούω συνέχεια χρόνια τώρα όταν μιλάω για εθελοντισμό. Σε πολλές περιπτώσεις είναι έτσι ακριβώς. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το λαμβάνουμε υπόψη μας με μια άλλη λογική που λέει πως όταν δω πως ο προεδράρας ωφελείτε θα τον αποβάλουμε όλοι μαζί. Θέλει υπομονή και επιμονή. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Στην Φρανκφούρτη έκανα σε απευθείας μετάδοση ραδιομαραθώνιο και ήρθαν οι κυρίες του χορευτικού, με σταμάτησαν – τον φιλοξενούμενό τους - από την εκπομπή, που υπόψη εκείνη την ώρα μιλούσαμε για σοβαρά θέματα και με ανάγκασαν να πάω σε άλλη αίθουσα για να χορέψουν. Είχα πάει εκεί με κόπο και ιδρώτα δίχως κουστούμια και επισημότητες για να τους ενισχύσω. Ξέρεται τι έκανα; Διέκοψα, τα μάζεψα και πήγα σε άλλο χώρο δίχως άλλη κουβέντα. Ο εύκολος τρόπος ήταν να τα μαζέψω και να φύγω αγανακτισμένος και όλα αυτά τα χαζά, να το πω έτσι απλά. Η εθελοντική δουλειά μου έπρεπε να ολοκληρωθεί και σας αναφέρω πως συνεχίστηκε και μάλιστα έβγαλα και πολύ ενδιαφέροντα θέματα. Ο σκοπός λένε αγιάζει τα μέσα. Εγώ έπρεπε να μάθω για την κατάσταση εκεί και να κάνω την έρευνά μου. Την έκανα λοιπόν και με το παραπάνω και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Είχα υποχρέωση απέναντι σε όλους όσους είχαν συμβάλει μέχρι τότε να προχωράει η δράση. Δεν μπορούσα να ξεπουλήσω όλους αυτούς που είχαν αφιερώσει το χρόνο τους για να οργανώσουν ή να συμμετάσχουν με την παρουσία τους σε αυτή την ωραία προσπάθεια γιατί εγώ αισθάνθηκα αγανακτισμένος από μια άτυχη στιγμή. Μπορούμε λοιπόν να φέρουμε αδέρφια τα πάνω κάτω, αρκεί να το κάνουμε από καρδιάς και να λέμε μεταξύ μας την αλήθεια όσο και αν αυτή ενοχλεί.

 

Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στα Ανοιχτά Φεστιβάλ « Ελλάδα Παντού » γιατί τόλμησαν να μπουν στην διαδικασία μιας τόσο δύσκολης δράσης.